காலச்சுவடு பதிப்பகம்

<p>பூக்குழி பற்றிய பார்வை</p>
<p>தர்மபுரி இளவரசனுக்கு நான் அறிந்த வரையில் இதுவரை இரண்டு நூல்கள் சமர்ப்பணம் செய்யப்பட்டுள்ளன ஒன்று ஸ்டாலின் ராஜாங்கம் எழுதிய "ஆணவக் கொலைகளின் காலம்"மற்றொன்று பெருமாள் முருகனின் "<strong>பூக்குழி</strong>"மாதொருபாகன், பூனாச்சி வரிசையில் பெருமாள் முருகனின் எழுத்தில் நான் வாசித்த மூன்றாவது நாவல் இது. புக்கர்பரிசு Longlistஇல் இந்நூலும் இடம்பெற்றிருப்பது வாசிக்க தூண்டியது.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>ஒரு வகையில் இந்நூல் சாதி விமர்சன நூல். ஆணவக் கொலைகளுக்குப் பலியாகும் உயிர்களுக்குள் இருக்கும் அன்பையும் கனவையும் லட்சியங்களையும் பேசும் இந்நூலுக்கு ஒரு மென்மையான பக்கம் இருந்தாலும். சாதிய வன்மம் , வக்கிரம், சாதி மறுப்பு திருமணத்தை ஏற்றுக் கொள்ள மறுக்கும் கிராம மனம் ஆகியவை விமர்சிக்கவும் பட்டுள்ளது. நாவலுக்குள் செல்ல செல்ல சாதியின் மீதான வெறுப்பு அதிகரிக்கவே செய்கிறது. என்ன இனம்?, என்ன ஆளுங்க?, நம்ம சனமா?, எந்தூரு ஆளு? என எழும் கேள்விகள் அனைத்தும் சாதியை அறிவதன் நிமித்தமாகவே எழுப்பப்படுகிறது. இதற்கான பதில் அவர்களுக்கு எதிரான ஒன்று என உறுதியானதும் அவர்களுக்குள் ஏற்படும் வெறுப்பு சாதி வெறியால்மட்டுமே ஏற்படக்கூடிய பிரத்தியேக உணர்வு.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>கிராம மனங்கள் ஒரு அடையாளத்திற்குள் சிக்கக்கொண்டு அதன் சலுகைகளை அனுபவித்துக்கொண்டு இருக்கவே பழக்கப்பட்டவை . அந்த அடையாளம் வட்டார அளவில் அதிகார மிக்க சாதியின் அடையாளமாகவே வெளிப்படுகிறது. அன்றாடங்களில் நிகழும் சிறு உறவு சார்ந்த மாற்றங்களுக்கு அதன் எதிர்வினை மிக மோசமான ஒன்றாக இருக்கிறது. மாற்றத்தை விரும்பும் மனம் கிராமத்தை விரும்புவதில்லை. நகரம் தான் மாற்றத்திற்கான இடம். அங்கு நெரிசல் அதிகம் என்றாலும் நிம்மதியும் அதிகம். சாதி வெறி கொண்ட ஒருவரால் நகரத்தில் அவ்வாழ்வைச் சகித்துக் கொண்டிருக்க முடியாது. வேகமாக இயங்கும் நகரம் மாற்றங்களை உள்ளிழுத்துக்கொள்ளப் பழகியது. கிராமம் மெதுவாகவும் ஒரு வித சோம்பேறித்தனத்துடனுமே இயங்கும் மாற்றங்களை ஏற்க நேரமெடுக்கும். அங்குள்ள மனிதர்களும் அப்படி தான்.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>இந்த நாவல் மைந்தர்களான சரோஜாவும்- குமரேசனும் சாதி மறுப்பு திருமணம் செய்துகொண்டு குமேரசனின் கிராமத்தில் வாழும் ஒரு பத்து நாள் வாழ்க்கையைப் பற்றியும் அதற்குள் அவர்கள் சந்திக்கும் நெருக்கடிகளைப் பற்றிப்பேசுகிறது. ஒரு உயிரைக் கொல்ல சாதி வெறி எடுத்துக்கொள்ளும் நாள் வெறும் பத்து.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>பூக்குழி என்பது அம்மன் கோவில் விழாக்களில் தீ மிதி திருவிழாவில் இறங்கும் நெருப்பு குழி. பூ சட்டி எடுத்தல், பூ மிதித்தல் என்று தீயை பூ என்று சொல்வதுமுண்டு. தீயைப் பூவாக்குவதால் மனதில் ஏற்படும் மென்மை உணர்வு தீயைக்கடக்கும் உத்வேகத்தைக் கொடுக்கிறது. இந்நாவலில் அந்த தம்பதி கிராமத்தில் நுழைந்ததுமே ஏதோ இரு தீ குழியில் இறங்கிவிட்டது போல் தான் வாழத் தொடங்குகிறார்கள். குமரேசன் பூக்குழி என்று அழைத்துவந்த இடம் தீக்குழியாய் இருப்பதை சரோஜாவின் மனம் ஏற்க மறுக்கிறது. அவளுக்கு ஒரே துணையாக குமரேசனே இருக்கிறான். குமரேசன் சைக்கிள் ஒலிக்காகவே அவளது காதுகள் காத்துக் கிடக்கின்றன. மற்ற நேரங்களில் அவளது மாமியாரின் வசவு ஒலியை மட்டும் கேட்கும் காதுகளுக்கு குமரேசனின் சைக்கிள் ஒலி வழங்கும் ஆசுவாசம் "பூ"க்குழியைத் தான் கடக்கிறோம் என்ற உணர்வை ஏற்படுத்துகிறது. இந்நாவலில் அதிக நெருப்பைக் கக்கும் பாத்திரமாக மாமியார்(குமரேசனின் அம்மா) பாத்திரம் இருக்கிறது. இந்த தீக்குழியைக் கடந்தால் இரு நல்வாழ்வு நமக்குண்டு என்பதை சரோஜாவின் மனம் அடிக்கடி சிந்தித்துக் கொண்டிருந்தது. நாவலில் முடிவும் அப்படி ஒரு கனவோடும் நெருப்புக்கு நடுவே ஒரு குழியிலிருந்துகொண்டு சைக்கிள் ஒலிக்காகத் திறந்த காதுகளோடு இருப்பதாகவே உள்ளது.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>சைக்கிள், சோடா, ஆடு, வறண்ட நிலம், தண்ணீருக்கான ஏக்கம் என இவை அனைத்தும் பெருமாள் முருகனின் கதைகளில் நிரந்தரமாக வந்து செல்பவை. நான் வாழ்ந்த மண்ணின் கூறுகளை கொண்ட இச்சிறு விஷயங்கள் கிராமம் பற்றிய நிறைய நினைவுகளை ஏற்படுத்தின. என் கிராமத்தை எனக்கு நினைவூட்டும் சின்ன விஷயங்களாக இவை தான்இருக்கின்றன. இதில் வரும் சைக்கிளும், சோடாவும், ஆடும், நீருக்கு ஏங்கும் நிலமும் பெருமாள் முருகனின் பிறநாவல்களையும் அதன் கதாபாத்திரங்களையும் நினைவூட்டச் செய்கின்றன. ஆடுகளிடம் மாமியார் உரையாடும் பகுதியை வாசித்தபோது எனக்கு பூனாச்சி ஞாபகம் வந்தது. இப்படி இவை அனைத்தும் IsKra முன்னொருநாள் கூறியது போல PERUMAL MURGAN UNIVERSE(PMU)ன் நிரந்தர அங்கங்கள் என்றே நினைக்கிறேன்.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>இந்நாவல் ஒரு நம்பிக்கையில் தொடங்கி ஏக்கத்தில் முடிகிறது. முடியும் எல்லாமும் அப்படி தான். வாசிப்பவருக்குசாதியின் மீது ஏதோ ஒரு வகையிலான வெறுப்பையாவது இந்நாவல் உருவாக்கும்.</p>
<p> </p>
<p><strong>நன்றி: கௌதம் ராஜ் (முகநூல் பதிவு)</strong></p>

நம்பிக்கையில் தொடங்கி ஏக்கத்தில் முடியும் நாவல் -

கௌதம் ராஜ்

14 Oct 2023

பூக்குழி பற்றிய பார்வை

தர்மபுரி இளவரசனுக்கு நான் அறிந்த வரையில் இதுவரை இரண்டு நூல்கள் சமர்ப்பணம் செய்யப்பட்டுள்ளன ஒன்று ஸ்டாலின் ராஜாங்கம் எழுதிய "ஆணவக் கொலைகளின் காலம்"மற்றொன்று …

..மேலும்

<p>"<strong>போரால் உயிரிழந்தவர்களைவிட நோயால் உயிரிழந்தவர்கள்தான் அதிகம்</strong>" என்பார்கள்</p>
<p>வரலாற்று ஆய்வாளர்கள். இது சாதாரண பழமொழி என்று கடந்து போய்விட முடியாது. வரலாற்று</p>
<p>நெடுகிலும் நடந்த கோர சம்பவங்களை உற்று நோக்கினால் இதில் உள்ள நிதர்சனத்தைத் தெரிந்து</p>
<p>கொள்ளலாம். நம் கண்ணில்படாத கொடூர கிருமிகளான பிளேக், காலரா, ஃப்ளு, கொரோனா</p>
<p>போன்ற கொடூர நோய்களால் இனம், மொழி, மதம், நிறம், நாடு, கண்டம் என எந்தப் பேதங்களுமின்றி</p>
<p>உயிரிழந்தார் ஏராளம்.</p>
<p>கதை சொல்லியான மருத்துவர் பெர்நார் ரியே, மின்தூக்கியிலிருந்து வெளியேறி வரும் போது ஒரு</p>
<p>செத்த எலியைக் கடந்து வருகிறார் என்பதிலிருந்து கதை தொடங்குகிறது. அல்ஜீரியக்</p>
<p>கடற்கரையில் அமைந்திருக்கும் ஓரான் என்றழைக்கப்பட்ட ஒரு நகரின் மக்கள் தொகையில் பாதிப்</p>
<p>பேரைக் கொன்றழித்த பிளேக் என்னும் நுண்கிருமியைப் பற்றி எழுதப்பட்ட இந்நூல் 1947இல்</p>
<p>வெளியாகியுள்ளது.</p>
<p>எலிகளிடமிருந்து மனிதர்களுக்குக் கட்டுப்படுத்த முடியாத வகையில் பெருந்தொற்று பரவி,</p>
<p>தொடர்ந்து ஒருவர் பின் மற்றொருவராக ஓரான் நகரம் எங்கும் தொற்றுநோய் பரவி, ஒவ்வொரு</p>
<p>தெருவிலும் பீதியை உருவாக்குகின்றது.</p>
<p>டாக்டர் ரியே அவரைச் சுற்றியுள்ளவர்களின் நோய் தாக்கத்தின் விளைவுகளை புரிய</p>
<p>வைப்பதற்காகவும், நோயிலிருந்து மக்களை பாதுகாப்பதற்காகவும் ஓய்வின்றி உழைக்கிறார்.</p>
<p>நோயின் வீரியத்தை ஓரான் நகரத்து மக்கள் முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ள மறுக்கிறார்கள்.</p>
<p>அவர்களில் கால்வாசிப் பேர் இறந்துகொண்டிருந்தபோதும்கூட மிச்சமிருந்தவர்கள் அவ்வாறு</p>
<p>தங்களுக்கு நிகழாது என்பதற்கான காரணங்களைக் கற்பனை செய்து கொண்டிருந்தார்கள் ‘...அது</p>
<p>மேற்கிலிருந்து முற்றிலும் அழிக்கப்பட்டு விட்டது என்று எல்லோருக்கும் தெரியும்’ என்று ஒரு</p>
<p>கதாபாத்திரம் இந்நூலில் கூறுகிறது.</p>
<p>நோய்த்தொற்று உச்சத்துக்குச் சென்று , வாரம் ஒன்றுக்கு 500 பேர் இறந்துகொண்டிருந்த‌போது</p>
<p>மனிதர்களின் சீரழிவு காரணமாகக் கடவுள் அளித்த தண்டனைதான் பிளேக் என்று விளக்கி பனுல்</p>
<p>என்றழைக்கப்படும் கத்தோலிக்கப் பாதிரியார் ஒருவர் உரையாற்றிக்கொண்டிருந்தார்.</p>
<p> </p>
<p>ஒரு குழந்தை இறப்பதைப் பார்த்த டாக்டர் ரியே ஒன்றைத் தெளிவாகவே புரிந்துகொண்டார்:</p>
<p>துயரங்கள் இலக்குகள் இல்லாமலே பகிரப்படுகின்றன, அதற்கு எந்த அர்த்தமும் இல்லை, அது ஒரு</p>
<p>அபத்தம் மட்டுமே. இந்த அபத்தத்தை ஏற்றுக்கொள்வது நம்மை விரக்தியை நோக்கி</p>
<p>இட்டுச்செல்லாது, அதற்கு மாறாக இன்பம், துன்பம் இரண்டிலிருந்தும் மீள உதவும் என்கிறார்.</p>
<p>ஓராண்டுக்குப் பிறகு, முழுமையாகவே பிளேக் நீங்கிவிட்டது. நகர மக்கள் கொண்டாடினர்.</p>
<p>துயரங்கள் முடிவுக்கு வந்தன. இயல்பு நிலை திரும்பியது. எனினும், ‘இந்த நிகழ்வுகள் இறுதி</p>
<p>வெற்றியைப் பெற்ற கதையாக இருக்காது’ என்று டாக்டர்க்குத் தெரியும் என்றே ஆசிரியர் கீழ்</p>
<p>கண்ட வரிகளில் விளக்குகிறார்.</p>
<p>"பெருந்தொற்றின் நுண்ணுயிர் இறப்பதில்லை அல்லது முற்றிலும் மறைந்து விடாது. மேஜை,</p>
<p>நாற்காலிகள், உடைகள் என அந்த நுண்ணுயிர் நம் படுக்கையறைகள், நிலவறைகள், பெட்டிகள் ,</p>
<p>கை குட்டைகள், பழைய காகிதங்கள் போன்ற இடங்களில் பத்து ஆண்டுகளுக்கு மேலாகவும் அது</p>
<p>பொறுமையாகக் காத்திருக்கும்."</p>
<p>எப்போது வேண்டுமானாலும் மீண்டும் வரலாம். எதிர் கொள்ள தயாராய் நாம் இருக்க‌ வேண்டும்</p>
<p>என வலியுறுத்துகிறார்.</p>
<p>பெருந்தொற்று என்பது ஓர் உருவகம், ஒரு வடிவம், ஒரு குறியீடு. போர், அடக்குமுறை போன்ற</p>
<p>எவையெல்லாம் மனிதன் இறக்கக் காரணமாகின்றனவோ அவையெல்லாம் பெருந்தொற்றுதான்.</p>
<p>வாழ்க்கை என்பது அபத்தம் என்று கூறி விரக்தி அடையாமல் சவால்களை எதிர்த்துப் போராட</p>
<p>வேண்டும். அதன் மூலம் வாழ்க்கைக்கு ஓர் அர்த்தத்தைத் தேடலாம் என்பதே இந்நாவலில் கமுய்</p>
<p>தரும் செய்தி.</p>
<p>வெறுக்கத்தக்க அம்சங்கள்தான் மனிதர்களிடம் அதிகமாக மண்டிக் கிடப்பதாக நம்மில் பலருக்கும்</p>
<p>ஆதங்கம் இருக்கும். ஆனால், ஆராதிக்கக்கூடிய எத்தனையோ பண்புகள் மக்களிடம் உள்ளன</p>
<p>என்பதை இப்புதினம் விளக்குகிறது</p>

பெருந்தொற்று என்னும் குறியீடு -

சரோஜினி கனகசபை(முக நூல் பதிவு)

16 Oct 2023

"போரால் உயிரிழந்தவர்களைவிட நோயால் உயிரிழந்தவர்கள்தான் அதிகம்" என்பார்கள்

வரலாற்று ஆய்வாளர்கள். இது சாதாரண பழமொழி என்று கடந்து போய்விட முடியாது. வரலாற்று

நெடுகிலும் நடந்த …

..மேலும்

<p><strong>எம்.டி. வாசுதேவன் நாயர் </strong>என்ற பெயர், முதன்முதலாக சினிமா திரைக்கதைகள்</p>
<p>மூலமாகத்தான் தொண்ணூறுகளில் எனக்கு அறிமுகமாயிற்று. கல்லூரிக் காலத்தில், கோவை</p>
<p>தியேட்டர் ஒன்றில் "சதயம்"பார்த்துவிட்டு அதிர்ந்துபோய் உட்கார்ந்திருந்தது இன்னும்</p>
<p>ஞாபகம் இருக்கிறது. அதன்பின்தான் அவர் புத்தகங்களைத் தேடித் தேடி வாசிக்க</p>
<p>ஆரம்பித்தேன்.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>மாடத்து தெக்கேபாட்டு வாசுதேவன் நாயர், 1933-ல், கேரளா பாலக்காடு மாவட்டத்தின்,</p>
<p>ஆனக்கரா பஞ்சாயத்தில் சிறிய கிராமமான கூடலூரில் பிறந்தவர். தன் இருபதாவது வயதில்,</p>
<p>நியூயார்க் ஹெரால்டு டிரிபியூன் பத்திரிகை நடத்திய உலகச் சிறுகதை போட்டியில் கலந்து</p>
<p>கொண்டு சிறந்த சிறுகதைக்கான பரிசு பெற்றார். 1958-ல், தன் 23-ம் வயதில் எழுதிய</p>
<p>நாவலான "நாலுகெட்டு"-க்காக கேரள சாகித்ய அகாடமி விருது பெற்றார். ஞானபீட விருதும்,</p>
<p>கேந்திரிய சாகித்ய அகாடமி விருதும், நாட்டின் உயரிய கௌரமான பத்மபூஷண்-ம்</p>
<p>பெற்றிருக்கிறார்.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>எம்.டி சிறந்த திரைக்கதை ஆசிரியரும் கூட. இதுவரை 54 திரைக்கதைகள் எழுதியிருக்கிறார்</p>
<p>(ஏழு படங்களை இயக்கியுமிருக்கிறார்). சிறந்த திரைக்கதைக்காக நான்கு முறை தேசிய விருது</p>
<p>பெற்றிருக்கிறார்.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>"மஞ்சு"வில் ரீனாவின் மொழிபெயர்ப்பு எனக்குப் பிடித்திருந்தது (சுகுமாரனின்</p>
<p>முன்னுரையும்). "மஞ்சு". 1983-ல் எம்.டி-யின் இயக்கத்தில் மலையாளத்தில் திரைப்படமாக</p>
<p>வெளிவந்திருக்கிறது.</p>
<p> </p>
<p>***</p>
<p>ஜக்பீர் ஹிமாலயாவின், குமாயுன் மலையடிவாரத்தில் பள்ளத்தாக்கில் அமைந்திருக்கும் நகரம்</p>
<p>நைனிடால், கோடையில் சுற்றுலாப் பயணிகளின் வரத்து அதிகமிருக்கும் ஒரு மலை</p>
<p>வாசஸ்தலம். கடல் மட்டத்திலிருந்து சுமார் 1900 மீட்டர்கள் உயரத்தில் இருக்கிறது. நகர்</p>
<p>நடுவில், சுமார் 2 கிமீ சுற்றளவில் கண் வடிவ அமைப்பிலான அழகான ஏரி ஒன்றிருக்கிறது.</p>
<p>அதனை ஒட்டி படகுத் துறை. மேலே குன்றில் பெரிய வெண்கல மணிகளுடன் நைனி தேவி</p>
<p>கோயில்.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>விமலாவிற்கு 31 வயது. ஏரிக்கருகில் ஒரு ரெசிடன்சியல் பெண்கள் பள்ளியில் ஆசிரியையாக</p>
<p>வேலை செய்துகொண்டு அங்கேயே தங்கியிருக்கிறாள். 1955-ல், தன் 21-வது வயதில்</p>
<p>சந்தித்து, காதலிக்க ஆரம்பித்த நண்பன் சுதிர்குமார் மிஸ்ராவின் மீள் வருகைக்காக கடந்த</p>
<p>ஒன்பது வருடங்களாகக் காத்திருக்கிறாள். 53 மைல்கள் தொலைவில் உருளைக்கிழங்கு</p>
<p>தோட்டங்களுக்கு மத்தியில்தான் அவள் வீடு. வீடு அவளுக்குப் பிடித்ததில்லை.</p>
<p>நோய்வாய்ப்பட்டு கடந்த இரண்டு வருடங்களாக படுத்த படுக்கையாய் கிடக்கும் அப்பா.</p>
<p>ஆல்பர்ட் கோமஸுடன் உறவு வைத்துக்கொண்டு அடிக்கடி அவருடன் வெளியில் சுற்றக்</p>
<p>கிளம்பிவிடும் அம்மா. வீட்டு வேலைக்காரன் பீர்பகதூர் வழியாக தன் காதலன் பிரதீப் சந்திர</p>
<p>சர்மாவிற்கு காதல் கடிதங்கள் கொடுத்துவிடும் தங்கை அனிதா. இரவில் வீட்டிலிருந்து</p>
<p>வெளியேறி பஹாடிகளுடன் கஞ்சா புகைத்துக்கொண்டு சீட்டாடும் தம்பி பாபு. வீட்டின்</p>
<p>நினைவு எழுந்தாலே மனம் கசக்கிறது அவளுக்கு.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>படகுத் துறையில்"மேஃப்ளவர்" படகை வாடகைக்கு எடுத்து ஓட்டும் 18 வயது புத்து,</p>
<p>விமலாவிற்கு பரிச்சயமானவன். அவன், தன் அப்பாவை இதுவரை பார்த்ததில்லை. அவன்</p>
<p>அப்பா ஒரு வெள்ளைக்காரர் என்று அவன் அம்மா சொல்லியிருக்கிறாள். எப்போதாவது ஒரு</p>
<p>கோடை ஸீஸனில் நகருக்கு வரும் வெள்ளைக்காரர்களில் அப்பாவும் இருப்பார் என்ற</p>
<p>நம்பிக்கையில் அவரின் வருகைக்காக அவரின் புகைப்படத்தை பையில் வைத்துக்கொண்டு</p>
<p>காத்திருக்கிறான் புத்து.</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>பள்ளிக்குப் பக்கத்திலேயே இருக்கும், சுற்றுலாப் பயணிகளுக்கான காட்டேஜ் "கோல்டன்</p>
<p>நூக்"கில், அக்கோடையில் தனியாக வந்து தங்கும் சர்தார்ஜி, விமாலாவிற்கு நட்பாகிறார்.</p>
<p>அவருக்கு நுரையீரல் புற்றுநோய்; இன்னும் நான்கு மாதங்கள்தான் உயிரோடிருப்பார்.</p>
<p>இறப்பிற்காக காத்திருக்கிறார். இறப்பதற்கு முன் தனக்குப் பிடித்த, தன் நினைவுகளுடன்</p>
<p>பின்னிய பழைய இடங்களைப் பார்ப்பதற்காக வந்திருக்கிறார்.</p>
<p> </p>
<p>***</p>
<p>"மரணம் மேடைப் பிரக்ஞை இல்லாத் ஒரு கோமாளி" என்று ஓரிடத்தில் உரையாடலில்</p>
<p>சொல்கிறார் சர்தார்ஜி. மற்றொரு சமயத்தில் கீழ்வரும் வரிகளை விமலா</p>
<p>நினைத்துக்கொள்கிறாள்...</p>
<p> </p>
<p> </p>
<p>"என் மரணத்தையும் என் பின்னவர் மரணத்தையும் நானே மரிக்கிறேன்...</p>
<p> </p>
<p>என் வாழ்வையும் என் பின்னவர் வாழ்வையும்</p>
<p>நானே வாழ்கிறேன்..."</p>
<p> </p>
<p>இக்தாரா இசைக்கருவியின் இசை, நாவல் முழுவதும் பின்னணி இசையாக வருகிறது.</p>
<p>மலையும், ஏரியும், பனியும், பருவமும், காலமும் பாத்திரங்களாக உடனிருக்கின்றன. "மஞ்சு"</p>
<p>ஒரு சிறிய நாவல்தான்; நீள்கதை அல்லது குறுநாவல் என்றும் கொள்ளலாம். ஆனால் அது</p>
<p>தரும் அனுபவம் அபாரமானது. காட்சிகளும், பசுமையும், உணர்வுகளும் வைகறைப்</p>
<p>பனியென மனதில் கவிபவை. பரபரப்புகளோ, ஓசைகளோ, சந்தடிகளோ அற்ற, வெகு</p>
<p>நிதானத்தில் நகரும் மௌனச் சலனங்களின் கவிதை.</p>
<p> </p>
<p><strong>நன்றி: வெங்கடேஷ் ஸ்ரீவாசகம் (வாசிப்போம் – தமிழ் இலக்கியம் வளர்ப்போம் முகநூல்</strong></p>
<p><strong>பக்கம்)</strong></p>
<p>https://www.facebook.com/groups/437996733366658/user/100000021174731/ </p>

இக்தாராவின் காத்திருப்பின் இசை -

வெங்கி

16 Oct 2023

எம்.டி. வாசுதேவன் நாயர் என்ற பெயர், முதன்முதலாக சினிமா திரைக்கதைகள்

மூலமாகத்தான் தொண்ணூறுகளில் எனக்கு அறிமுகமாயிற்று. கல்லூரிக் காலத்தில், கோவை

தியேட்டர் ஒன்றில் "சதயம்"பார்த்துவிட்டு அதிர்ந்துபோய் உட்கார்ந்திருந்தது …

..மேலும்

<p><strong>லட்சியம், குறிக்கோள், என்று எதுவும் இல்லாத, எளிய மனிதர்களின் வாழ்வைப் பேசும் சமூக</strong></p>
<p><strong>நாவல் இது</strong>.</p>
<p>கதை என்பதை ஒரு வரியில் சொல்லிவிடலாம். தன் பழைய காதலியைத் தேடி வந்து, அவள்</p>
<p>இறந்த செய்தி கேட்டு, பின்னர் அவள் சாயலில் இருக்கும் அவளது மகளின் மேல் ஆசை</p>
<p>கொண்டு இறுதியில் ஏற்படும் முடிவு மனம் வெம்பச் செய்கிறது .</p>
<p>அம்பி கதையின் நாயகன். பிறந்தது முதல் உறவுகளை சார்ந்து வாழ்ந்ததால் அவர்களின்</p>
<p>குத்தல் பேச்சில் தொலைந்து போன பால்யத்தில்..... அம்மாவும் அகாலமாய் இறந்து விட, .....</p>
<p>சக்கு (சகுந்தலா)வை பார்க்க , பழக அவள் வீடே அவனுக்கு சகலமும் என்று ஆக்கிக்</p>
<p>கொள்ளப் பார்த்தவனை விதி விடவில்லை .</p>
<p>அம்பியின் மாமன் அம்பியையும், சக்குவையும் இணைத்து திண்ணையில் வம்பு பேச , அவரை</p>
<p>இழுத்துத் தள்ளி வயிற்றோடு கால் பதிய தரையோடு அழுத்தி விட்டு , அன்றைக்குக் கரடி</p>
<p>மலையிலிருந்து ரயிலுக்கு டிக்கட் எடுக்கக்கூட கதியற்றவனாய் ஊரை விட்டு ஓடிப் போன</p>
<p>அம்பி , பிறகு பல வருடங்கள் கழித்து தன் இளமை கழிந்த பின் குழந்தையற்றுப் போன</p>
<p>வெற்று வாழ்க்கை போரடித்துப் போகவே மனைவி சாவித்திரியை அழைத்துக் கொண்டு ,</p>
<p>செல்வாக்காய் பணம் படைத்தவனாய் கரடி மலைக்கு திரும்ப வருகிறான்.</p>
<p>கரடிமலைக்கு அவன் வரக் காரணம் சக்கு (சகுந்தலா), அம்பியின் பால்ய கால சகி, இதை</p>
<p>அவன் கரடிமலையில் இருந்த காலம் வரை அவன் அவளிடமோ, அவள் அவனிடமோ</p>
<p>பிரியத்தை சொற்களால் காட்டிக்கொள்ளவில்லை.</p>
<p>இக்கதையில், எந்தக் கரடி மலை திருவேலநாதர் கோயிலில், அம்பியை தினம் தினம் காண</p>
<p>நேர்ந்ததோ அங்கேயே அவன் ஊரை விட்டு ஓடிய பின் சக்கு தன் உயிரையும் விடுகிறாள்.</p>
<p>பாவம் சக்கு அழுது அழுதே உயிரை விட்டு விடுகிறாள் . அப்பாவிக் கணவனையும், அறியாத</p>
<p>மகளான அபிதாவையும் அனாதைகளாக இவ்வுலகில் விட்டு விட்டு அம்பியின் பொருட்டு</p>
<p>நிறைவேறாத அவள் ஆசையினால் உயிரை விடுகிறாள்.</p>
<p>தன் பழைய காதலி இறந்து போன விஷயம் தெரிய வருகிறது. காதலியைப் போலவே</p>
<p>தோற்றம் உள்ள அவள் மகள் மீது காதல் கொள்கிறான். அம்பி, அபிதாவை சக்கு வென்றே</p>
<p>நம்ப முயற்சிக்கிறான். அம்பியின் மனநிலை என்ன என்று கூறிக்கொண்டே கதை நகரும்.</p>
<p>சாவித்திரி கணவனோடு (அம்பி) வார்த்தைக்கு வார்த்தை எதிர்த்து பேசி துணிந்து நின்றாலும்</p>
<p>, அவனது செயல்பாடுகளைப் பற்றியோ, அவனுக்கு உள்ளிருக்கும் தவறான எண்ணங்களைப்</p>
<p>பற்றியோ அவளே சுட்டிக் காட்டினாலும் கூட... கேட்கக் கூடியவனாக அம்பி இல்லை.</p>
<p>வாழ்கை எப்படியெல்லாம் மனித வாழ்வைப் புரட்டிப் போடுகிறது என்பதற்கு <strong>அபிதா </strong>ஒரு</p>
<p>உதாரணம். அவளுக்கு இன்பமான நினைவுகள் இல்லாமல் இல்லை அப்பாவின் மறுதாரமாய்</p>
<p>வந்த சித்தியின் தம்பி அவளுக்கொரு பிரியமான கணவனாகியிருக்கக் கூடும், அபிதா , கரடி</p>
<p>மலை உடைந்த சிற்பத்தின் அருகே ஏற்பட்ட விபத்தில் அம்மாவைப் போலவே இவளும்</p>
<p>இறந்து விடுகிறாள்.</p>
<p>அபிதா என்று பெயரிட்டதற்குக் காரணம் கூறியுள்ளார். அபித குசலாம்பாள் என்ற பெயரின்</p>
<p>தமிழ் வடிவம் உண்ணா முலையாள். அபிதா = உண்ணா (ஸ்பரிசிக்க இயலாத) என்ற</p>
<p>அர்த்தத்தைத் தானே தருவித்துக் கொண்டதாக கூறியுள்ளார்.</p>
<p><strong>அபிதாவை வாசித்தவர் லா.ச.ரா.வின் கவித்துவமான எழுத்து நடையை பாராட்டாமல் செல்ல</strong></p>
<p> </p>
<p><strong>இயலாது. வாழ்வியல் மனச்சிக்கல்களை அலசி ஆராய்ந்து எழுதியுள்ளார்.</strong></p>

மனச்சிக்கல்களின் அலசல் -

சரோஜினி கனகசபை(முக நூல் பதிவு)

16 Oct 2023

லட்சியம், குறிக்கோள், என்று எதுவும் இல்லாத, எளிய மனிதர்களின் வாழ்வைப் பேசும் சமூக

நாவல் இது.

கதை என்பதை ஒரு வரியில் சொல்லிவிடலாம். தன் பழைய …

..மேலும்

<p class="MsoNormal">பள்ளி இறுதி வகுப்பில் பயிலும் போது ஒரு நாள் குவிஸ் போட்டியில் நான் எதிர் கொண்ட கேள்வி “எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி அவர்களின் இனிஷியலில் உள்ள எம்.எஸ். என்பதன் விரிவாக்கம் என்ன”. எனது மனம் வேகமாக வேலை செய்து “மதுரை சதாசிவம்” என்றது. அது தவறான பதில் என்பதை 16 வயது மனம் ஏற்க மறுத்தது. “மதுரை சண்முகவடிவு” என்பது தான் சரி என்பதை வீட்டுக்கு வந்து பெற்றோரிடம் உறுதிப்படுத்திக் கொண்டேன். ஏன் அம்மா பெயர் இனிஷியல் ஆக இருக்கிறது என்ற கேள்விக்கு அடுத்த அதிர்ச்சி காத்திருந்தது. தேவதாசி மரபில் அதுவே வழக்கம். என்ன? எம்.எஸ். பிராமணர் இல்லையா! எனக்கு தலையே சுற்றியது. அதுவரை அவர்களின் புகைப்படங்கள், பேட்டிகளின் வழியாக ஏற்பட்ட சித்திரம் கலைந்தது. எனது குழப்பம் இன்னும் பலருக்கு இருக்கும்.</p>
<div><br />பின்னாட்களில் அவர்களது வாழ்க்கை பற்றி வாசித்தபோது, அவரது பிரம்மாண்டமான கலைஉலகப் பயணமும், வெங்கடேச சுப்ரபாதம், விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமம் ஆகியவற்றின் சுருதி சுத்தமான உச்சரிப்பும், எம்.எஸ். ப்ளூ நிறப்புடவை என்று ஒரு பிராண்ட் உருவாகும் அளவுக்கு மல்லிகைப்பூ, குத்துவிளக்கு, பட்டுப் புடவை என்ற பண்பாட்டு அடையாளத்துடன் சதாசிவம் அவர்களுடன் புகைப்படத்தில் மரியாதையான இடைவெளியுடன் அளவாகப் புன்னகைக்கும் எம்.எஸ். மனதில் ஆழமாகப் பதிந்துவிட்டார்.</div>
<div><br />“எம்‌.எஸ். காற்றினிலே கரைந்த துயர்” சிறு புத்தகத்தின் முன்னுரையில் “அவருடைய இசையையும் வாழ்வையும் இணக்கமான முறையில் இயைந்து நோக்க என்னால் இயலவில்லை” என்று டி.எம். கிருஷ்ணா கூறுகிறார். இசைக்கலைஞரான கிருஷ்ணாவால் எம்.எஸ். அவர்களின் கலையுலகப் பயணத்தைக் கூடுதலாக நெருங்க முடிந்திருக்கிறது. தேவதாசி மரபில் வந்த குடும்பத்தில் 1916ஆம் ஆண்டு மதுரையில் பிறந்த ஒரு பெண் தன் திறமையை நம்பி 20ஆவது வயதில் சென்னை நோக்கிப் பயணிப்பது அந்தக் காலகட்டத்தில் மிகத் துணிச்சலான முடிவு.<br />ஆனந்த விகடனில் பணியாற்றிய டி.சதாசிவம் அவர்களிடம் சரண் புகுந்தார் என்றே சொல்ல வேண்டும். இசைத்துறையில் தன் பயணத்தை முன்னெடுக்க அவரே சரியான வழிகாட்டி என்று எம்.எஸ். உள்ளுணர்ந்தார். மீராவாக, சகுந்தலா வாக திரையில் தோன்றினார். சதாசிவம் அவர்களின் மனைவியின் மறைவுக்குப் பின், திருமணம் புரிந்தார்.</div>
<div><br />பின்னர் எம்.எஸ். அவர்களின் இசை திட்டமிடப்பட்ட சட்டகத்துக்குள் அரங்கேறியது. “அதன் பிறகு நடந்ததை உருமாற்றம் அல்லது உளவியல் ரீதியான மறுகட்டமைப்பு என்று சொல்லலாம்” என்ற டி.எம். கிருஷ்ணாவின் கூற்றைப் புரிந்துகொள்ள நாம் சற்று அந்த காலத்தின் கலையுலக சூழலைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். தேவதாசி மரபில் வந்த, நடனக் கலைஞரும்வீணை தனம்மாளின் மகளுமான பால சரஸ்வதியின் வாழ்க்கை “பால சரஸ்வதி: அவர் கலையும் வாழ்வும்” என்ற தலைப்பில் டக்ளஸ்.எம்.நைட் அவர்களால் எழுதப்பட்டது. அதுவும் அரவிந்தன் அவர்களால் மொழிபெயர்ப்பு செய்யப்பட்டது. பால சரஸ்வதி கலை நிகழ்ச்சிகளை நடத்தியதும், எம்.எஸ் சென்னை சென்றதும் ஒரே காலகட்டம். பால சரஸ்வதியும், எம்.எஸ். அவர்களும் மேற்கத்திய இரவு உடையில் சேர்ந்து எடுத்துக் கொண்ட புகைப்படம் அழகான சான்று. அதற்கு முன்னர் 1930ஆம் ஆண்டு தேவதாசி ஒழிப்பு சட்ட முன்வரைவு டாக்டர் முத்துலட்சுமி ரெட்டி அவர்களால் முன் மொழியப்பட்டது. சதிர் என்றழைக்கப்பட்ட நடனக்கலை பிராமண மேலாதிக்கத்தால் பரதநாட்டியமாக சபாக்களில் நிகழத் துவங்கியது. எம்.எஸ். அவர்களின் கச்சேரிகள் தேவதாசி மரபை விடுத்து, அதிகார ஆதிக்க நேயர் விருப்பமாக மாற்றப்பட்டது. கச்சிதமான கச்சேரிகள் கலாபூர்வ சங்கீதத்தின் இடத்தைப் பிடித்தன. ஆனால் டி.எம். கிருஷ்ணா, வாழ்க்கை அனுபவம் என்பது பிசிறற்று, சகல ஒழுங்குகளுடனும் இருப்பதல்ல என்று விமர்சிக்கிறார்.அவர் ஒரு பெரும் புதிராகவும் இருந்தார் என்பது எத்தனை உண்மை!!<br /><br /></div>
<div>டி.எம். கிருஷ்ணா எம்.எஸ். அவர்களின் இசையுலகப் பயணத்தை ஆழ்ந்து அவதானித்து இச்சிறு பிரசுரத்துக்குள் அடக்கியிருக்கிறார். இது மட்டுமே முழுமையாக எம்.எஸ். அவர்களின் வாழ்வை, இசைப் பயணத்தை சொல்லும் பிரசுரம் என்று சொல்லவில்லை. ஆனால், இவ்வாறான மாறுபட்ட கோணத்தில் பார்க்கவும் நாம் திறந்த மனதுடன் முன்வர வேண்டும் என்பதற்கான முன்முயற்சியே. டி.எம். கிருஷ்ணா அவர்களின் இசைத்துறை நடவடிக்கைகள் நாம் அறிந்ததே. மரபின் பெயரால் இருக்கும் இறுக்கத்தை உடைக்கும் கலகக் குரலாக நான் உணர்வேன். அவரது கச்சேரிகளும் அவ்வாறே தனித்துவமானது. இந்த பிரசுரம் எம்.எஸ். அவர்களின் இசை மீதான ஆழமான அன்பின் வெளிப்பாடு. அரவிந்தன் அவர்களின் மொழிபெயர்ப்பு மிகவும் நெருக்கமாக உணரச் செய்கிறது. அவருக்கு என் மனமார்ந்த வாழ்த்துகள்.</div>
<div><br />எம்.எஸ். எனும் அற்புதத்தை வேறொரு கோணத்தில் தரிசிக்கலாம். வைரத்தை எப்படி வைத்துப் பார்த்தால் என்ன . . . பரிபூரண ஒளி தானே.
<div class="yj6qo"> </div>
<div class="adL"> </div>
</div>

எம்.எஸ். எனும் அற்புதம் -

ரஞ்சனி பாசு(முகநூல் பதிவு

21 Oct 2023

பள்ளி இறுதி வகுப்பில் பயிலும் போது ஒரு நாள் குவிஸ் போட்டியில் நான் எதிர் கொண்ட கேள்வி “எம்.எஸ்.சுப்புலட்சுமி அவர்களின் இனிஷியலில் உள்ள எம்.எஸ். என்பதன் விரிவாக்கம் …

..மேலும்